A&A Medycyna Estetyczna i Kosmetologia w Białymstoku jest Kliniką, w której leczy się skórę łojotokową.
Leczenie skóry łojotokowej to sposób na nadmierną czynność gruczołów łojowych. Cera ta wymaga równowagi między wydzielaniem a usuwaniem łoju. Nadmiar łoju w połączeniu ze złuszczonymi komórkami warstwy rogowej i zmienionym pH skóry tworzy doskonałą pożywkę dla saprofitycznych mikroorganizmów, które rozwijają się na powierzchni skóry. U osób z cerą tłustą zwiększa się skłonność do łojotokowego zapalenia skóry, infekcji grzybiczych, a także trądziku pospolitego i różowatego. Pomimo wielu wad tłusta cera ma też kilka zalet: Dobrze toleruje wodę i mydło, wykazuje większą odporność na działanie mrozu i wiatru, jest lepiej chroniona przed działaniem czynników drażniących i mikrourazami mechanicznymi. Warstwa sebum zapobiega nadmiernej utracie wody z naskórka, dzięki czemu skóra dłużej pozostaje gładka i bez zmarszczek, a w okresie starzenia nie ulega przesuszeniu.
Jak często występują wskazania do leczenia skóry łojotokowej?
Skóra łojotokowa jest częstym schorzeniem, ale jego występowanie w dużej mierze skorelowane jest z wiekiem pacjenta. Mianowicie – aktywność gruczołów łojowych zależy od pracy układu hormonalnego (androgeny i wzrost progesteronu stymulują, a estrogeny hamują produkcję łoju) i podlega wahaniom w różnych okresach życia. U noworodków jest duża, następnie zmniejsza się we wczesnym dzieciństwie, po czym ponownie rośnie w okresie dojrzewania. Z biegiem lat znowu maleje, zwłaszcza u kobiet.
Jakie są objawy skóry łojotokowej?
Leczenie skóry łojotokowej wdrażamy w sytuacji, gdy występuje nasilenie objawów typowych dla cery tłustej. Cerę łojotokową cechuje nadmierna praca gruczołów łojowych. Skóra szybko się przetłuszcza i zaczyna się błyszczeć, nawet bezpośrednio po umyciu (głównie w tzw. strefie T, czyli na czole, w okolicach nosa i na brodzie, czasem na policzkach). Wzmożone wydzielanie sebum obserwuje się również na plecach między łopatkami, ramionach i na klatce piersiowej. Ujścia gruczołów (pory) są rozszerzone; często tworzą się wykwity skórne w postaci zaskórników otwartych lub zamkniętych, a także grudki i krosty. Skóra łojotokowa jest słabo ukrwiona i grubsza niż skóra sucha czy normalna; ma ziemisto-szarożółty kolor.
Jakie są rodzaje skóry łojotokowej?
Skóra łojotokowa nazywana jest także skórą tłustą. Jest to jeden z podstawowych typów cery. Odmianą cery tłustej jest skóra trądzikowa.
Czynniki ryzyka:
Leczenie skóry łojotokowej to rozwiązanie problemu tłustej cery, który pojawia się zależnie od wielu różnych czynników ryzyka:
- uwarunkowania genetyczne;
- okres dojrzewania;
- przewlekły stres i napięcie nerwowe;
- zaburzenia przemiany materii i pracy układu trawiennego;
- zaburzenia hormonalne, zwłaszcza nadmierne wydzielanie progesteronu;
- cykl miesiączkowy – wydzielanie łoju zwiększa się w drugiej części cyklu;
- zakażenia lipofilnym drożdżakiem Malassezia furfur;
- choroby układu nerwowego, np. choroba Parkinsona;
- przyjmowanie niektórych leków, np. obniżających poziom cholesterolu;
- nieprawidłowa dieta, uboga w produkty zawierające witaminy A, C, B2 i E, a także spożywanie ostrych przypraw, czekolady lub kawy;
- palenie papierosów;
- niewłaściwa pielęgnacja, np. zbyt częste oczyszczanie i złuszczanie naskórka;
- zbyt częsta ekspozycja na słońce;
- niekorzystne czynniki klimatyczne, np. wysoka temperatura otoczenia, wilgotność, zimno.
Zapobieganie łojotokowi skóry:
Aby zapobiec łojotokowi skóry bądź też go ograniczyć, należy wyeliminować czynniki prowadzącego do nadmiernego wydzielania sebum. Tak więc należy wprowadzić ograniczenia w diecie, tzn. unikać żywności przetworzonej, a za to stosować posiłki bogate w witaminy i nienasycone kwasy tłuszczowe. Ponadto trzeba starać się unikać sytuacji stresowych.
W jaki sposób można leczyć skórę łojotokową?
Pielęgnacja cery łojotokowej powinna opierać się na ograniczaniu wydzielania sebum, ale należy uważać, aby nie przesuszyć skóry. Istotne jest usuwanie martwego naskórka, odblokowywanie porów i systematyczne usuwanie zaskórników. W tym celu warto skorzystać z peelingów chemicznych. Zabiegi te pozwalają wyrównać powierzchnię skóry, odświeżyć ją i pobudzić do odnowy. Medycyna estetyczna proponuje także zastosowanie śródskórnych iniekcji toksyny botulinowej, która na kilka miesięcy hamuje działanie gruczołów łojowych.
Ryzyko nawrotu:
Skóra łojotokowa to problem nawracający, wymagający stałej pielęgnacji i zabiegów ograniczających nadprodukcję sebum.
