A&A Medycyna Estetyczna i Kosmetologia w Białymstoku jest Kliniką, w której leczy się trądzik różowaty.
Leczenie trądziku różowatego to sposób na przewlekłą zapalną chorobę skóry twarzy. Towarzyszą jej zaczerwienienie, teleangiektazje i krostki. Zmienia się faktura skóry, która staje się nierówna, pogrubiona i guzowata. Zmiany skórne występują przeważnie na czole, policzkach oraz w okolicach oczu i nosa. W ostatnim stadium rozwoju choroby tworzą się większe guzy, które mogą zdeformować twarz. Przyczyny choroby nie są do końca znane, jednak wiadomo, że wywołują ją m.in. zaburzenia hormonalne i zaburzenia naczyniowo-ruchowe. Dużą rolę odgrywają również geny, alergie i nadciśnienie tętnicze. Ponadto trądzik różowaty często występuje równolegle z chorobami układu pokarmowego, np. z chorobą wrzodową żołądka.
Jak często występują wskazania do leczenia trądziku różowatego?
Trądzik różowaty (łac. acne rosacea) występuje u 2–10 proc. całej populacji, głównie u kobiet w wieku 25–35 i 45–55 lat, jednak choroba ma cięższy przebieg u mężczyzn. Najczęściej występuje u osób, które mają jasną karnację skóry twarzy, jasne oczy i jasne włosy (I i II fototyp skóry), czyli głównie u mieszkańców Północnej i Zachodniej Europy, a także Ameryki Północnej.
Jakie są objawy trądziku różowatego?
Kryteria diagnostyczne trądziku różowatego dzielą się na pierwszorzędowe (rumień przemijający, rumień stały, grudki, krosty i teleangiektazje) oraz drugorzędowe, do których zalicza się uczucie pieczenia i/lub szczypania skóry w obrębie zmian, obecność blaszek, wysuszenie bądź też obrzęk skóry. Do tego dochodzą objawy oczne i objawy trądziku różowatego zlokalizowane poza twarzą, jak też zmiany przerostowe.
Jakie są rodzaje trądziku różowatego?
Leczenie trądziku różowatego stosuje się w przypadku schorzenia, w którym wyróżnia się cztery postacie:
- postać teleangiektatyczno-rumieniowata – na twarzy pojawia się rumień przemijający lub stały, zmianom tym często towarzyszą teleangiektazje i obrzęk twarzy, a także uczucie pieczenia i palenia skóry w obrębie zmian;
- postać grudkowo-krostkowa – w środkowej części twarzy występuje stały rumień, okresowo również grudki i krosty;
- postać z dominacją zmian przerostowych – skóra staje się grubsza, cechuje ją nieregularna powierzchnia, a także obecność zmian guzowatych (najczęściej na nosie – tzw. nos kalafiorowaty, brodzie, czole, policzkach lub uszach); często w obrębie zmian przerostowych pojawia się zapalenie mieszków włosowych;
- postać oczna – trudna do rozpoznania odmiana choroby przejawiająca się przewlekłymi stanami zapalnymi brzegów powiek, spojówek i rogówek (łzawienie i przekrwienie oczu, pieczenie, kłucie i swędzenie, a dodatkowo światłowstręt i uczucie obecności ciała obcego w oku).
Odmianę trądziku różowatego stanowi ziarniniakowy trądzik różowaty (łac. granulomatous rosacea), który cechuje występowanie guzków bądź twardych grudek w kolorze żółtym, brązowym lub czerwonym. Mogą one prowadzić do bliznowacenia. Zmiany te umiejscowione są głównie na minimalnie zapalnym podłożu bądź też w niezmienionej chorobowo skórze, tj. na bocznych powierzchniach policzków, dolnych powiekach lub wokół naturalnych otworów. Najczęściej nie towarzyszy im przetrwały rumień twarzy czy napadowe zaczerwienienia twarzy.
Czynniki ryzyka:
Leczenie trądziku różowatego to rozwiązanie problemu przewlekłej zapalnej choroby skóry. Tymczasem pojawienie się tej choroby zależy od wielu czynników ryzyka takich jak:
- predyspozycje genetyczne;
- nieprawidłowa odpowiedź układu odpornościowego;
- przewlekły stres;
- ciężkostrawna dieta;
- przyjmowanie dużych dawek witaminy B6 i B12;
- zaburzenia trawienia, w tym nietolerancja pokarmów;
- nadużywanie alkoholu;
- łojotok bądź też nieprawidłowy skład łoju;
- zaburzenia hormonalne, np. choroby tarczycy, zaburzenia miesiączkowania;
- działanie wybranych białek na skórę;
- zakażenie mieszków włosowych roztoczem Demodex folliculorum;
- wpływ mikroorganizmów, np. bakterii Helicobacter pylori;
- zakażenia bakteryjne skóry;
- zakażenie wirusem brodawczaka ludzkiego (HPV);
- promieniowanie ultrafioletowe (zbyt długie, jak również częste opalanie się, zwłaszcza w solarium);
- wysoka temperatura (np. zbyt częste gorące kąpiele, a także korzystanie z sauny);
- zbyt gwałtowne zmiany temperatur;
- zbyt długie stosowanie maści bądź też kremów zawierających sterydy;
- stosowanie leków obniżających poziom cholesterolu i kwasu nikotynowego.
Zapobieganie:
Zapobieganie rozwojowi schorzenia polega na stosowaniu odpowiedniej pielęgnacji, a więc polega na nawilżaniu i natłuszczaniu skóry, łagodzeniu podrażnień, jak również na wzmacnianiu naczynek krwionośnych. Poza tym ważną rolę odgrywa unikanie w diecie czynników drażniących wrażliwą skórę, tj. alkoholu, papierosów, ostrych, gorących, ciężkostrawnych, tłustych i wysoko przetworzonych potraw, a także mocnej kawy lub herbaty. Należy chronić skórę przed bardzo niskimi i bardzo wysokimi temperaturami, silnym wiatrem i chlorowaną wodą, a ponadto przed promieniowaniem UV. Niewskazany jest także silny stres i duży wysiłek fizyczny.
W jaki sposób można leczyć trądzik różowaty?
Decyzję dotyczącą wyboru i kolejności przeprowadzanych zabiegów podejmuje lekarz na podstawie objawów i stopnia zaawansowania choroby. Laseroterapia zmian naczyniowych ogranicza zakres i nasilenie rumienia, a także pozwala zamykać rozszerzone naczynka. Objawy trądziku różowatego łagodzone są ponadto przez peelingi chemiczne i zabiegi fotoprotekcyjne. Zabiegi wykonuje się w serii.
Ryzyko nawrotu trądziku różowatego po leczeniu:
Trądzik różowaty jest chorobą przewlekłą, a więc zabiegi medycyny estetycznej i kosmetologii mogą jedynie złagodzić jej przebieg, nie wyleczyć. Choroba przebiega z okresami łagodzenia lub ustąpienia objawów chorobowych i zaostrzeń, które wymagają przewlekłego stosowania leków. Każde zaostrzenie przyczynia się do postępującego uszkodzenia skóry i nasilenia objawów choroby.
